Od jakiegoś czasu zajmuję się malarstwem i rysunkiem, od stosunkowo niedawna rzeźbą.
W obrębie głównie tych trzech dziedzin interesuje mnie oscylowanie wokół tematu człowieka w ujęciu jego egzystencji.|
Jeżeli maluję pejzaż, to jest on widziany oczami człowieka, jest
pejzażem w głąb mnie, w takiej perspektywie czuję się trochę jakbym zajmował się tylko autoportretem. Tworzenie to dla mnie zadawanie sobie pewnego rodzaju bólu. Tak naprawdę zajmuję się więc płakaniem. Ponadto bliskie mi są wątki związane z literaturą.

Malarka, absolwentka Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP, obroniła dyplom w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego w 2000 roku, zdobywając wyróżnienie.W 2017 r. ukończyła studia doktoranckie na łódzkiej ASP a tytuł doktora obroniła w 2019. W roku 2017 zdobyła pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Biennale Malarstwa w Mołdawii. Działa w stowarzyszeniu artystycznym Front Sztuki.

Częstym motywem w jej malarstwie jest pejzaż. Fragmenty widzialnego świata, utrwalone na zdjęciach są przełożone na język form i kolorów, rządzących obrazem. Koniecznym dla artystki jest zastosowanie pewnej syntezy, wyzbycie się dosłowności, przełożenie bogactwa natury na bogactwo środków malarskich. Agnieszka Zawisza jest współautorką multimedialnego projektu „Matkopolko”, odnoszącego się do kondycji matki-artystki we współczesnym społeczeństwie

Udział w Art Market Budapest, Budapeszt, Węgry (2020)
Wystawa indywidualna „Obrazy i ślady”, Galeria Bardzo Biała, Warszawa (2020)
Wystawa indywidualna, Galeria Constantin Brancusi, Kizsyniów, Mołdawia (2019)
Międzynarodowe Biennale Malarstwa, Muzeum Narodowe, Kiszyniów, Mołdawia (2019)
Black on White, wystawa zbiorowa, Galeria Monumental, Lisbona, Portugalia (2018)
Budapest Art Market, udział w międzynarodowych targach sztuki z Galerią Apteka Sztuki z Warszawy, Budapeszt, Węgry (2018)
Czarno na białym, wystawa zbiorowa, Galeria Apteka Sztuki, Warszawa (2018)
Macierzyństwo, wystawa zbiorowa, Muzeum Etnograficzne w Lublinie (2018)
Ekspresja, kolor, forma, wystawa z Agatą Czeremuszkin-Chrut, Galeria Tymczasowa, Warszawa (2018)
Międzynarodowe Biennale Malarstwa, Muzeum Narodowe, Kiszyniów , Mołdawia (I Nagroda) (2017)
Pałac Kultury w Jassach, Rumunia, wystawa laureatów Biennale Malarstwa z Mołdawii (2017)
”Point of Dispute” Agnieszka Zawisza i Jakub Łączny, Berlin Blue Art Space, Berlin (2017)
„101 small formats” , Galeria TA3, Warszawa, wystawa indywidualna (2017)
„Z różnych stron” , Galeria Apteka Sztuki, Warszawa, wystawa indywidualna (2016)

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na wydziale Grafiki – praca dyplomowa praktyczna zrealizowana w formie książki z ilustracjami do własnych opowiadań w Pracowni Projektowania Książki i Ilustracji pod kierunkiem Błażeja Ostoja Lniskiego. Ukończył między innymi również PWSFTViT w Łodzi na wydziale operatorskim Realizacji TV. Jego malarstwo to przede wszystkim ekspresja z domieszką czarnego humoru, formą nawiązująca do estetyki Street-artu, Nowego Ekspresjonizmu, czy Brut-Artu. Inspiruje się kulturami ludów pierwotnych, światem mikrofauny oraz fizyki kwantowej. Twórca video-artów i dokumentów. Zakrzewski jest artystą poszukującym, co nie można mylić z brakiem doświadczenia czy też wiedzy teoretycznej i praktycznej. Poszukujący oznacza, niezaspokojony, złakniony przestrzeni i to tej malarskiej, fizycznej jak też i tej duchowej. Artysta szybko tworzy, generuje prace z pozoru tylko abstrakcyjne. Sam gest, ruch pędzla, mówi nam o kondycji ciała, kolor zaś przypomina to, co czuje dusza. Na płótnach pojawiają się formy organiczne, te tzw. miękkie, biologiczne i skądś nam znane. W łukach, kółkach i multiplikacjach zawarty jest rytm jakże ważny z punktu widzenia obserwatora, uważnego analitycznego znawcy naszego ja i obcego, tego co z pozoru jest tylko obok. Zakrzewski wprowadza nas do świata, w którym już chyba byliśmy. Można powiedzieć: wowowo !!! To są jakieś archetypy lub też tajemne znaki naszej cywilizacji, a może też i obcej czy też nawiązujące do art brut szczere sygnały naszej świadomości.

Wystawy zbiorowe:
Nowa normalność – Klub Progresja, Warszawa, 2021
373 urodziny Pragi – 4 Pokoje, Warszawa, 2021
Idź na spacer, zobacz gwiazdy, Klub Rakieta, Warszawa, 2020
Szkicowniki- Galeria 81 stopni, Warszawa – 2019
4 kolory-Art Imperium-Centrum Praskie Koneser, Warszawa, 2018
Art Fresh Festival 9 – Hotel Sheraton, Warszawa 2019
Warsaw of Art- otwarte pracownie, Warszawa 2019, 2018

Dan Trantina to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli czeskiego malarstwa średniego pokolenia, ukończył Pracownię Jiříego Načeradskiego na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Silny, ekspresyjny gest malarski na pograniczu abstrakcji i rzeczywistości to charakterystyczna cecha twórczości Trantiny. Dla DanaTrantiny, oprócz ekspresyjnego malarstwa, ważna jest również treść obrazów, gdzie z bluźnierczym humorem bawi światem profanum i sakrum – w malarskim kosmosie Trantiny wizerunki świętych i bogów przeplatają się z sikającym psem Paris Hilton.

Dan Trantina is one of the most rpomitent representatives of Czech painting of the middle generation. He graduated from studio of Jiří Nacerasky’s studio at the Prague Academy of Fine Arts. Trantina’s paintings reside in dramatic expressive gesture on the border between abstraction and reality. Apart from the expressive approach, it is the content of his paintings which is quite important fo Trantina. He flirts with the profane and sacred world with vlasphemy and humour. Images of saints and gods with Paris Hilton wet dog are decipted in Trantina’s painting world.

Przedstawiam tryptyk składajacy się z trzech obiektów graficznych. Gdzie głównym budulcem jest matryca.
Matryca nosi w sobie kod zapisu , ukryty proces powstawania obrazu. Matryca jest tożsama z grafiką , zmienia się , mutuje poprzez transfer śladu .
Jest przestrzenią intelektualnego jak i estetycznego działania , to odrebne dzieło sztuki.

Tworząc: narracyjną fikcję, wokół swych wewnętrznych przemian i konfliktów, małych rewolucji, szlakiem chybionych wyborów i decyzji w opozycji do ideałów współczesności. Niejednokrotnie pod wpływem gwałtownego impulsu, instynktownie jak skowyt psa, aby oprzeć się zmysłowej bieli płótna.

Z podświadomą potrzebą porozumienia się z rzeczywistością od której na co dzień szukamy wyzwolenia. Oddany śląskiej nostalgii i jej chropowatej materii świata z duchową integralnością miejsca i czasu, z szacunkiem do tradycji, bez konieczności nowego.

Prace oscylują w klimacie społeczno-politycznym, są komentarzem polskiej rzeczywistosci

Wystawy:

1997 – Trinity Gallery – Londyn/Anglia; 1997 – College of Art – Londyn/Anglia; 2001 – galeria Koło –Bilet z Gdańska,Gdańsk; 2002- pocztówka z kurortu – mural dla Miasta Sopot; 2002 – wrzesień – Modelarnia/Wyspa – Gdańsk- sex, sztuka i kasety video;
2003 – marzec- malarska grupa SAM –Bałtycka Galeria Sztuki – Ustka;
2003 – grudzień – projekt Wieżowiec – malarska grupa SAM – murale na klatce schodowej w bloku na Głębokiej 12 w Gdańsku;
2004 –czerwiec/lipiec Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski- malarska grupa SAM im. Vincenta Van Gogha- projekt Przesyt-Warszawa;
2004 – wrzesień- Naprawdę SAM -Pałac Opatów/Muzeum Narodowe – Gdańsk;
2005 – kwiecień – „zaginieni w akcji”(akcja/interwencja)- malarska grupa SAM im. Vincenta Van Gogha – Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia – Gdańsk;
2005 –15 czerwca – Gentelmens Story Club. – Centrum Kultury Zamek – Poznań;
2005 – grudzień – „Podróż na Północ” (interwencja publiczna) – malarska grupa SAM im. Vincenta Van Gogha – Rantansalmi (las)-Finlandia;
2006- wystawa Galeria Inner Spaces – Poznań;
2008-listopad-grudzień,realizacja muralu na XXV rocznicę przyznania Nagrody Nobla Lechowi Wałęsie,Gdańsk-Zaspa;
2009-maj, Monumentalart – realizacja muralu podczas Europejskiego Festiwalu Malarstwa Monumentalnego,Gdańsk-Zaspa;
2010-maj,Galeria Ego,Poznań;
2010-31 sierpień,realizacja z T. Bielakiem banera o powierzchni 450m2 związanego z obchodami XXX-lecia powstania Solidarności-Gdańsk Stocznia;
2011-kwiecień,realizacja happeningu Pullup-lotnisko Gdańsk-Zaspa,
2011-sierpień instalacja-fontanna zatyt: „Polska”, Gdańsk Zaspa/obiekt stały
2013-maj,wystawa indywidualna malarska-tyt:”wytrzepana przestrzeń spod gardla”galeria Fibak Warszawa
2016-wystawa malarstwa indywidualna Savonlinna/Finlandia
2018-mural poświęcony Z.Herbertowi-Gdańsk-Wrzeszcz/węzeł kliniczna
2019- lipiec ,mural podczas „Niefestiwalu” dla CSW ŁAŹNIA i klubu Mrowisko – Gdańsk
2019- listopad,mural dla gestiwalu Narracje 11
2019-Warsaw off Art/spotkanie ze sztuką niezależną
2020- Karlsruhre Atelier
2020-Retrospektwa 25-WL4 Gdańsk
2020-mural Solidarnosciowy-Strajk Kobiet Gdańsk-Stocznia

W latach 1984–1992 studiował nauczanie języka czeskiego oraz edukację artystyczną na Wydziale Filozoficznym na Uniwersytecie Ostrawskim. Po ukończeniu studiów przez dwa lata pracował w liceum plastycznym. Od 1994 poświęca się sztuce. Dziś pracuje jako kierownik Pracowni Nowych Mediów na Katedrze Intermediów na Wydziale Sztuki na Uniwersytecie Ostrawskim. Jiří Surůvka jest jedną z kluczowych postaci czeskiej sztuki po 1989 roku. Jego aktywność artystyczna jest niezwykle obszerna: zajmuje się performancem, fotografią, sztuką wideo i sztuką cyfrową. W swoich performancach, które stały się ważnym impulsem dla rozwoju tej dyscypliny artystycznej w Czechach. Zajmuje się zjawiskiem zmiany swojej tożsamości i radzeniem sobie z własną cielesnością. Ważnym elementem performanców Surůvki był kostium Batman, dzięki któremu w przenośni zamienił się w superbohatera próbującego uratować świat sztuki, a jednocześnie parodiował hipokryzję i taniość współczesnego społeczeństwa. Poprzez dadaistowską zabawę i humorystyczną przesadę krytykuje tematykę wojenną i systemy totalitarne.

He studied Czech language teaching at the Philosophical Faculty of the University of Ostrava between 1984 and 1992. After graduation, he taught at the Secondary School of Applied Arts for two years. Since 1994 he has been engaged in free production. Today he works as the head of the New media studio at the Department of Intermedia at the Faculty of Arts of the University of Ostrava. Jiří Surůvka has been one of the key figures of Czech art since 1989. His work is extremely broad, dealing with performance, photography, video and digital art production. In his performances, which have become an important impulse to the development of this artistic discipline in the Czech lands, he discusses the phenomenon of transformation of personal identity and dealing with their own flesh. An important element of Surůvka’s performances was the Batman costume that enabled him to turn into a superhero trying to save the world of art while he parodied the hypocrisy and cheapness of contemporary society. Using Dadaist playfulness and humorous exaggeration he criticises war traumas and total systems.

W latach 1988–1994 studiował na Uniwersytecie Ostrawskim. Od 2003 roku pracuje jako asystent w Pracowni Malarstwa na Wydziale Sztuki na Uniwersytecie Ostrawskim. Obecnie mieszka i pracuje w Ostrawie i w Prostřední Bečvie. Jego malarstwo jest niepozorne i bezpretensjonalne. Portretuje zwykłe rzeczy wokół nas – opony, zwierzęta domowe, plecak, chleb, kubki itp. Celem jego pracy nie jest skupianie się na szczegółowym poznaniu widzianego przedmiotu, ale interesuje go kształt, powierzchnia, miejsce w przestrzeni, które zajmuje, cechy, które wydają się oczywiste, a których zwykle nie dostrzegamy i nie są dla nas atrakcyjne. Sumec zatrzymuje, unieruchamia i absolutyzuje przedmioty. Tworzy z nich ogólne znaky, zasady wizualnego doświadczenia.

He studied at the Faculty of Arts of the University of Ostrava between 1988 and 1994. Since 2003 he has been working as an assistant at the Studio of Painting at the Faculty of Arts of the University of Ostrava. He currently lives and works in Ostrava and in Prostřední Bečva. His paintings are inconspicuous and unpretentious. He portrays ordinary things around us – tires, pets, backpack, bread, mugs and more. The aim of his detailed study is not the viewed objects, but he is interested in the shape, surface and place they occupy in space. He is also interested in the qualities that are self-evident, which we do not normally deal with, do not see and are not attractive to us. Sumec stops, immobilizes and absolutises the objects. Then he recreates them into general signs, principles of visual experience.

Nasze jamy nigdy nie będą pełne. Nam nigdy nie będzie dość. Jesteśmy zamknięci w cyklu pochłaniania i wydalenia. Wszystko co jest poza cyklem jest spychane na bok żeby nie zaburzać procesu.

Nazywam się Oleksii Sokun. Pochodzę z Ukrainy. W roku 2014 musiałem opuścić rodzinne miasto Donieck na skutek konfliktu zbrojnego. Obecnie mieszkam i tworzę w Polsce. Przed wyjazdem do Polski byłem uczestnikiem donieckiego Euro-Majdanu, rejestrując wydarzenia jako fotoreporter. Zajmuję się fotografią od 2006 roku. Przez kilka lat byłem fotokorespondentem regionalnego wydawnictwa Donbass, z którym współpracowałem na oficjalnych uroczystościach dyplomatycznych z udziałem między innymi Ambasadora RP i Konsula Generalnego RP, imprezach Towarzystwa Polaków Doniecka z udziałem najwyższych władz miasta i regionu, a także opisując codzienne wydarzenia. W latach 2011-2013 razem z magazynem DonCityPost obserwowałem świeckie życie Doniecka. Aktywnie współpracowałem także z innymi magazynami i czasopismami wydawanymi dla elity ukraińskiego świata biznesu i polityki. W 2012 roku zostałem przyjęty do Nacjonalnego Związku Dziennikarzy Ukrainy jako fotoreporter. W Polsce aktywnie biorę udział w wystawach i aukcjach charytatywnych na rzecz dzieci z autyzmem oraz Wielkiej orkiestry świątecznej pomocy.