W latach 1984–1992 studiował nauczanie języka czeskiego oraz edukację artystyczną na Wydziale Filozoficznym na Uniwersytecie Ostrawskim. Po ukończeniu studiów przez dwa lata pracował w liceum plastycznym. Od 1994 poświęca się sztuce. Dziś pracuje jako kierownik Pracowni Nowych Mediów na Katedrze Intermediów na Wydziale Sztuki na Uniwersytecie Ostrawskim. Jiří Surůvka jest jedną z kluczowych postaci czeskiej sztuki po 1989 roku. Jego aktywność artystyczna jest niezwykle obszerna: zajmuje się performancem, fotografią, sztuką wideo i sztuką cyfrową. W swoich performancach, które stały się ważnym impulsem dla rozwoju tej dyscypliny artystycznej w Czechach. Zajmuje się zjawiskiem zmiany swojej tożsamości i radzeniem sobie z własną cielesnością. Ważnym elementem performanców Surůvki był kostium Batman, dzięki któremu w przenośni zamienił się w superbohatera próbującego uratować świat sztuki, a jednocześnie parodiował hipokryzję i taniość współczesnego społeczeństwa. Poprzez dadaistowską zabawę i humorystyczną przesadę krytykuje tematykę wojenną i systemy totalitarne.

He studied Czech language teaching at the Philosophical Faculty of the University of Ostrava between 1984 and 1992. After graduation, he taught at the Secondary School of Applied Arts for two years. Since 1994 he has been engaged in free production. Today he works as the head of the New media studio at the Department of Intermedia at the Faculty of Arts of the University of Ostrava. Jiří Surůvka has been one of the key figures of Czech art since 1989. His work is extremely broad, dealing with performance, photography, video and digital art production. In his performances, which have become an important impulse to the development of this artistic discipline in the Czech lands, he discusses the phenomenon of transformation of personal identity and dealing with their own flesh. An important element of Surůvka’s performances was the Batman costume that enabled him to turn into a superhero trying to save the world of art while he parodied the hypocrisy and cheapness of contemporary society. Using Dadaist playfulness and humorous exaggeration he criticises war traumas and total systems.